لاپاروسکوپی

تجهیزات لاپاروسکوپی

در جراحی لاپاروسکوپی یا لاپاراسکوپی (Laparoscopy) از تجهیزاتی استفاده می شود که باریک هستند و می توانند از شکاف های کوچکی که روی شکم ایجاد می شوند عبور کنند؛ این شکاف ها در واقع جایگزین برش های بزرگی هستند که لازم است در عمل های جراحی باز ایجاد شوند. در لاپاروسکوپی، از یک گاز خنثی مثل دی اکسید کربن استفاده می شود تا ناحیه ی شکم پر از گاز شده و فاصله ی بین اندام و دیواره ی شکم زیاد شود تا جراح فضای بزرگ تری برای جراحی در اختیار داشته باشد.

جنس موادی که در ساخت ابزار لاپاروسکوپی استفاده می شود بسیار مقاوم است و معمولا از فولاد (استیل) ضد زنگ با کیفیت بالا ساخته می شوند. این ابزار بدنه ی بلند و باریکی دارند تا به راحتی در حفره های ایجاد شده جای بگیرند. اندازه ی این ابزار می تواند 3، 5 یا 10 میلی متر باشد و سر قلم هی گوناگونی بسته به نیاز جراح برای کار کردن روی بافت مورد نظر طراحی می شوند. همچنین انواع دسته برای چرخش، گرفتن و نگه داشتن بافت ها یا اندام بیمار به صورت دقیق طراحی شده اند.

در ابتدا جراح ها، لاپاروسکوپی را محصول مهندسی پزشکی خوانده و آن را قبول نداشتند اما با گذشت زمان و مشاهده ی نتایج موفقیت آمیز لاپاروسکوپی، امروزه این عمل به طور گسترده در سر تا سر جهان انجام می شود. با این حال می بایست در نظر داشت که این نوع جراحی نیازمند تجهیزات مخصوص به خود است و ابزاری که در لاپاروسکوپی استفاده می شوند بنا به نوع جراحی و شرایط بیمار در اندازه ها و طرح های متفاوتی ساخته شده اند. این ابزار می توانند از نظر های مختلفی تقسیم بندی شوند:

• یک بار مصرف یا دائمی 
• یکپارچه یا قابل جدا شدن
• دستی یا رباتیک
• یک منظوره (Single Action) یا دو منظوره (Double Action)
• Single Action: در این ابزار یکی از دهانه ها یا فک ها متحرک و دیگری ثابت است. از این ابزار برای جدا کردن چسبندگی ها و جراحی هایی استفاده می شود که عمق زیادی دارند و جراح روی عمق کنترل ندارد. 
• Double Action: در این ابزار، هر دو دهانه (فک) متحرک اند.
• تروماتیک یا آتروماتیک (غیر تروماتیک)
• تروماتیک: لبه تیزی دارند و از آن ها برای خارج کردن اندام هایی مثل کیسه ی صفرا از بدن استفاده می شود. این ابزار قدرت زیادی دارند و به کمک آن ها راحت تر می توان بافت ها را نگاه داشت.
• آتروماتیک: لبه های کندی دارند و از آن ها بیشتر برای کنار زدن اندام ها و جا به جا کردنشان استفاده می شود.
• گرسپر فورسپس یا دایسکتر فورسپس
• گرسپر فورسپس: از این ابزار برای نگه داشتن بافت و اندام استفاده می شود
• دایسکتر فورسپس: از این ابزار برای ایجاد برش و جدا کردن چسبندگی ها استفاده می شود.

ترالی لاپاروسکوپی

تجهیزات و دستگاه های لاپاروسکوپی درون ترالی جای گذاری می شوند که می تواند سیار، ثابت یا سقفی باشد. نوع سیار آن معمولا یک کشوی سه طبقه دارد که از طبقه بالا برای مانیتور و ویدیو استفاده می شود. این طبقه  قابلیت چرخش و تنظیم شدن دارد تا کادر جراحی دسترسی بهتری به آن داشته باشند. دستگاه دمش گاز دی اکسید کربن، منبع نور سرد و دوربین نیز در ترالی قرار می گیرند. ترالی های مدرن تر را می توان به سقف متصل کرد که قابلیت دسترسی در آن ها بیشتر است و فضای کمتری اشغال می کنند. برخی ترالی ها فضایی را برای نگه داری کپسول دی اکسید کربن و دستگاه ساکشن نیز در اختیار کادر جراحی قرار می دهند.

دستگاه دمش گاز کربن دی اکسید (CO2 Insufflator)

برای دمیدن کنترل شده ی گاز درون حفره ی شکم استفاده می شود تا جراح دید بهتری در حین جراحی داشته باشد. روی پنل این دستگاه اطلاعاتی از قبیل فشار درون شکم و مقدار گاز مصرف شده را نشان میدهد. دستگاه، کربن دی اکسید را از طریق تیوب وارد شکم می کند. 

سیستم ویدیویی

این سیستم شامل مانیتور، دوربین، دستگاه کنترل کننده و پردازشگر است که در زیر به بررسی آن ها می پردازیم:

مانیتور ویدیویی لاپاروسکوپی

ساختار مانیتور های جراحی مانند تلویزیون هایی هستند که در خانه استفاده می شوند و با پیشرفت تکنولوژی، امروزه کیفیت بالایی از تصاویر را در اختیار کادر جراحی قرار می دهند. گاهی برای دید بهتر جراح، از دو مانیتور هنگام جراحی استفاده می شود.

دوربین لاپاروسکوپی

از تجهیزات مهم است و می بایست از کیفیت بالایی برخوردار باشد تا رنگ ها را به خوبی نشان داده و دید خوبی در اختیار جراح قرار بدهد. پردازشگر یا چیپ تعبیه شده در دوربین، اطلاعات را به مانیتور مخابره کرده و آن را روی صفحه ی نمایش به اجرا می گذارد.

سیستم ضبط تصاویر یا ویدیو رکوردر (Video Recorder)

برای ضبط تصاویر در حین جراحی، می توان از ویدیو رکوردر ها استفاده کرد. در مدل های مدرن این امکان ارائه می شود که به صورت هم زمان از محل جراحی عکس برداری و فیلم بردار ی شود.

کابل نور سرد

جنس این کابل معمولا فیبر نوری است و در اندازه های مختلفی طراحی می شود.

منبع نور سرد

برای نور سرد معمولا از لاپ های LED یا هالوژن-زنون استفاده می شود که گرمای کمتری تولید می کنند و عمر زیادی دارند.

تجهیزات دستی لاپاروسکوپیک

جدا از سیستم تصویری، لاپاروسکوپی شامل ابزار و تجهیزات به خصوصی است که به بررسی برخی از آن ها می پردازیم. این تجهیزات معمولا وارد کانولایی می شوند که از برش های ایجاد شده روی شکم عبور کرده است و قطر آن بین 5 تا 10 میلی متر است. تجهیزات لاپاروسکوپی بسته به شرکت سازنده و نوع استفاده می توانند طولی به اندازه ی 18 تا 45 سانتی متر داشته باشند. برای گرفتن نتایج بهتر، بهتر است نیمی از ابزاری که مورد استفاده است، درون شکم و نصف دیگر آن بیرون باشد تا مانند اهرم عمل کند. اکثر تجهیزات لاپاروسکوپی می توانند دائمی یا یک بار مصرف باشند. بیشتر این تجهیزات از سه بخش قابل جدا شدن تشکیل می شوند:

• دسته
• تیوب با پوشش خارجی عایق
• سری یا مغزی

             از ابزار مهم و کاربردی هستند که سر آن ها با توجه به نوع عملکرد طراحی های متفاوتی دارد.

انواع دسته

دسته ها در انواع متفاوتی ساخته می شوند و معمولا دارای مکانیزم چرخشی اند که چرخش نوک دستگاه را امکان پذیر می کند. برخی دسته ها چرخش 360 درجه را نیز پشتیبانی می کنند. دسته ها در کل به دو دسته تقسیم می شوند:

• قفل دار

در این دسته ها می توان دهانه که به آن فک یا Jaw نیز گفته می شود را قفل کرد. از این قابلیت برای ثابت نگاه داشتن بافت بدن برای مدت زمان طولانی استفاده می شود تا جراح خسته نشود. با استفاده از این مکانیسم جراح به راحتی می تواند فک ها را قفل یا آزاد کند. در دسته های قفل دار، ضامنی وجود دارد که به جراح اجازه می دهد فک ها در حالت های مختلف و با فشار های متفاوت بسته شوند.

• بدون قفل

بیشتر این دسته ها شامل متعلقاتی اند که می تواند در الکترو سرجری تک قطبی، ساکشن کردن، انعقاد خون و دیگر کارها استفاده شوند. همچنین می توان به برخی از دسته ها الکترو کوتر متصل کرد.

تیوب عایق

تیوب عایق که به آن لوله، بدنه یا پوشش خارجی نیز گفته می شود، لوله ای است که مغزی درون آن قرار می گیرد و هر دو به دسته متصل می شوند. این پوشش معمولا عایق است و از سیلیکون یا پلاستیک ساخته می شود. این دندانه ی خارجی می بایست از کیفیت بالایی برخوردار باشد تا از حوادث احتمالی مثل سوختگی در اثر برق جلوگیری شود. همچنین، در هنگام تمیز کردن آن می بایست بسیار دقت شود تا روی عایق ، هیچ خراش و آسیبی ایجاد نشود حتی اگر این آسیب، جزئی باشد زیرا می تواند بسیار خطرناک اشد.

لاپاروسکوپ (درون بین)

لاپاروسکوپ در واقع نوعی آندوسکوپ (اندوسکوپ) یا درون بین است که می تواند تصویر درون شکم را به دوربین منتقل می کند. می توان گفت، لاپاروسکوپ یک تلسکوپ باریک است که روی آن یک منبع نور سرد و در انتهای آن دوربین نصب شده است و می تواند شامل عدسی ها و تلسکوپ های متفاوتی باشد که بسته به دید مورد نیاز جراح، از صفر درجه تا 30 درجه متغیر است. وسایلی که برای مشاهده ی بهتر محل جراحی استفاده می شدند، از قدیمی ترین تجهیزات جراحی محسوب می شوند و از زمان های باستان مورد استفاده ی درمانگران قرار می گرفتند. با این حال لاپاروسکوپ های مدرن امروزه که برای جراحی های کم تهاجمی استفاده می شوند، پیشرفت بسیار زیادی نسبت به تیوب های ساده ی توخالی داشته اند. این لوله ها به تدریج توسعه یافته اند و برای بزرگ نمایی در دید، از لنز در آن ها استفاده می شود. لاپاروسکوپ های امروزی، دستگاه های پیشرفته ای اند که شامل بخش های متفاوتی مثل دوربین و پاک کننده ی لنز هستند. 

مش جراحی

در ابتدا می بایست بدانیم فتق یا هرنیا، ضعیف شدن لایه های درون عضلات شکمی است که منجر به پارگی یا تورم شده و توده ای به وجود می آید. فتق می تواند برجسته باشد یا هیچ علائم ظاهری ای نداشته باشد. همچنین می تواند بسیار دردناک باشد یا بدون ایجاد آزار و درد باشد.

مش جراحی که به آن مش فتق یا هرنیا (Hernia) نیز گفته می شود، لایه ای است که ظاهر توری دارد و قابل کاشت است. این لایه در واقع به مثابه ی یک داربست برای بافت طبیعی بیمار عمل می کند تا بافت به راحتی ترمیم شود. مش جراحی تنها به عنوان تکیه گاه عمل کرده و این خود بافت است که در نهایت مسئولیت ترمیم را عهده دار خواهد بود. انواع مختلفی از مش جراحی وجود دارد که می توان از آن ها برای درمان فتق یا دیگر بیماری هایی استفاده کرد که به سیستم حرکتی یا موسکولواسکلتال (Musculoskeletal System) آسیب می زنند. مواد سازنده ی مش ها می توانند از پلیمر های مصنوعی یا طبیعی (ارگانیک) و قابل جذب یا غیر قابل جذب باشند.

سوزن ورس (Veress Needle)

این سوزن در ابتدا برای آسپیراسیون قفسه سینه اختراع شد که به موجب نوک پهن و کندی که دارد به بافت ریه آسیب نمی زند. سوزن ورس در واقع یک کانولای خارجی با لبه ی تیز و یک فنر است تا به راحتی پوست را برش داده و وارد شکم شود. در مرکز این سوزن یک تروکار با لبه ی کند تعبیه شده که به موجب آن احتمال آسیب به اندام ها و بافت ها کاهش می یابد. از این سوزن برای تزریق گاز دی اکسید کربن و ایجاد پنوموپریتونئوم (Pneumoperitoneum) استفاده می شود.

تروکار (Trocar) 

تروکار هم مثل چاقو های جراحی از قدیمی ترین تجهیزاتی است که توسط پزشکان استفاده میشود. این وسیله شبیه خودکار است و نوک آن می تواند تیز و مثلثی شکل، دو لبه، هرمی، مخروطی یا کند باشد. تروکار درون یک کانولای توخالی جای گذاری شده و وارد حفره های بدن می شود تا در کاری مثل بیرون کشیدن مایعات از بدن کمک کند. از تروکار ها امروزه به عنوان ابزار ورود در حین جراحی نیز استفاده می شود.

 این وسیله در لاپاروسکوپی اهمیت زیادی دارد و در دو نوع یک بار مصرف و دائمی وجود دارد. کانولا ها معمولا از پلاستیک، فلز یا هر دو ساخته می شوند. کانولاهای پلاستیکی می بایست به گونه ای طراحی شوند که انعکاس نور از تلسکوپ را به حداقل برسانند. تروکار ها یک پوشش حفاظتی دارند و پس از استفاده از نوک تیز و بریدن بافت، این پوشش جلو آمده تا مانع آسیب رساندن به اندام داخلی شود. بالای تروکار سوراخی وجود دارد که می توان تیوب کربن دی اکسید را به آن متصل کرده و گاز را وارد شکم کرد. برای کم کردن قطر تروکار از کاهنده یا Reducer استفاده می شود که امکان کوچک تر کردن کانال عبور وسایل را میدهد.

طرز کار تروکار اتوماتیک بدین گونه است که پیش از ایجاد برش نوک زاویه دار آن فعال است و پس از ایجاد برش و ورود به حفره ی شکم، نوک تیز به نوک کند تغییر حالت می دهد تا ایمنی بیمار رعایت شود.

نگه دارنده ها یا گرسپر ها (Graspers)

گرسپر یا گراسپر که به معنای نگه دارنده است می تواند تک منظوره (Single Action) یا دو کاره (Double Action) باشد که خود به دو دسته ی زیر تقسیم بندی می شوند:

• گرسپر های بدون آسیب یا اتراماتیک (Atraumatic graspers)

در شرایطی استفاده می شوند که جراح کنترلی روی عمق ندارد و لازم است کنترل شده جراحی را انجام دهد و به خصوص هنگام برداشتن چسبندگی ها استفاده می شود.

• گرسپر های آسیب زننده یا تراماتیک (Traumatic)

نگه دارنده ها می توانند شامل انواع پنس یا فورسپس (forceps)، گرسپر و دیگر ابزار شوند:

پنس بیوپسی (Biopsy Forceps)

در سه نوع طراحی می شوند که برای سوراخ کردن بافت، ایجاد برش و جدا کردن استفاده می شوند. پنس های دندانه دار، به کمک دندانه هایشان بافت را به خوبی نگاه داشته و از افتادن آن درون حفره ی شکم جلوگیری می کنند.

پنس دو قطبی یا بای پولار (Bipolar Forceps)

این پنس، از اجزای ضروری برای عمل های کم تهاجمی الکترو سرجری است. استفاده از این پنس ایمن است زیرا الکترون ها تنها از بافتی که در میان پنس (فورسپ) است عبور می کنند و بدن بیمار در جریان برق قرار نمی گیرد.

روده گیر یا گرسپر روده (Bowel Grasper)

از گرسپر روده در هنگام جراحی کم تهاجمی روده استفاده می شود. این گرسپر ها معمولا از طریق برش های روی شکم وارد بدن می شوند و قطر آن ها بیشتر از 5 میلی متر نیست. مزیت استفاده از گرسپر های لاپاروسکوپی این است که به جراح این امکان را می دهند تا بتواند بافت شکم را با دقت بالا گرفته، بررسی کرده و روی آن کار انجام بدهند بدون اینکه نیاز باشد شکم باز شود. به طور خلاصه گرسپر ها مشاهده، شکافتن و انجام عمل های بیوپسی را بسیار آسان می کنند.

سوزن گیر (Needle Driver/Needle Holder)

جراح از سوزن گیر برای نگاه داشتن سوزن بخیه هنگام بخیه زدن، استفاده می کند. ایجاد برش های جراحی و بخیه زدن نیازمند مهارت و دقت بالایی است. بخیه زدن به روش لاپاروسکوپیک با بخیه زدن عادی متفاوت است و لازم است به خوبی آموخته شود. این وسیله شامل سه بخش فک یا دهانه (Jaw)، مفصل یا لولا (Joint) و دسته (Handle) است و می تواند بسته به شکل فک ها،  صاف یا منحنی باشد. سوزن گیر ها در دو نوع قفل شونده و غیر قفل شونده طراحی می شوند.

ابزار لازم برای ایجاد برش

این ابزار می تواند شامل انواع قیچی، چاقو، قلاب و دیگر ابزار برشی می باشد:

قیچی

قیچی یکی از قدیمی ترین ابزاری است که توسط جراح ها استفاده می شود و  در جراحی های باز، کاربرد های بسیاری دارد. با این حال استفاده از آن در لاپاروسکوپی محدود شده و استفاده از آن نیازمند مهارت بیشتری است. هر قیچی شامل سه بخش تیغه، دسته و تکیه گاه است و پروسه ی برش در آن بدین صورت است:

• گرفتن
• فشار آوردن
• برش

با بسته شدن تیغه های قیچی، لبه های تیز آن با هم برخورد کرده و هر بافتی که میانشان باشد بریده می شود. از قیچی می توان به تنهایی یا به همراه الکترو کوتر استفاده کرد. استفاده از قیچی همراه با کوتر کیفیت برش را بالا برده و عمر آن را افزایش می دهد. همچنین، از مزایای استفاده از قیچی جراحی، ایمنی بالا و قابلیت کنار زدن بافت هاست. با این حال می بایست هنگام استفاده از آن ها نهایت دقت به عمل بیاید تا آسیبی به اندام ، عروق و مجاری نرسد. قیچی ها در انواع مختلفی طراحی می شوند که در زیر به بررسی برخی از آن ها می پردازیم: 

قیچی مستقیم

تیغه های این قیچی صاف است و از آن به طور گسترده برای برش بافت ها استفاده می شود. این قیچی به جراح عمق کنترل شده ای برای برش می دهد زیرا فقط یک دهانه (فک) متحرک دارد. در زمان برش، فک ثابت می بایست پایین و فک متحرک بالا باشد.

قیچی سر کج

تیغه ی این قیچی، اندکی خمیده است و دسته ی آن به شکل منحنی است که می تواند ثابت باشد یا متحرک باشد.

قیچی دندانه دار یا مضرس

مزیت اصلی این نوع قیچی، لبه های دندانه دار آن است که از سر خوردن بافت از میان تیغه ها جلوگیری می کند و در بخیه زدن یا بریدن بافت های لغزنده بسیار کاربردی است.

قیچی قلابی ، چنگکی یا هوکی

لبه ی تیز هر دو تیغه شبیه به C کشیده شده است و تیغه ها می توانند تا حدودی بسته شده و بافت را در قسمت تو خالی قیچی به دام بیاندازند که به جراح کمک می کنند قبل از ایجاد برش، بافت را به خوبی بررسی کند. از این قیچی همچنین برای برش نخ های بخیه و ایجاد برش در اندام های تو خالی  و لوله ای شکل استفاده می شود.

قیچی سر کوچک  (Micro Tip Scissors)

این نوع قیچی می تواند صاف یا زاویه دار باشد. بزرگترین مزیت استفاده از این قیچی، ایجاد برش های ظریف و جزئی در مجاری است تا لوله گذاری راحت تر انجام شود.

چاقوی اندو یا اسکلپل  Endo-knife (scalpel)

معمولا برای ایجاد برش در کیسه ی صفرا یا کبد استفاده می شود.

برخی دیگر از تجهیزات جراحی لاپاروسکوپی شامل موارد زیر می شوند:

مانیپولاتور رحمی (Uterine Manipulator)

یکی از تجهیزات ضروری برای عمل هایی مثل هیسترکتومی است و در اکثر جراحی های مربوط به بیماری های زنان استفاده می شود.

الکترود های انعقادی و جدا کننده

از این الکترود ها برای برش یا انعقاد بافت انجام می شود که می تواند به دو روش انجام شود:

• تک قطبی 

           در روش تک قطبی از الکترود برای انتقال جریان HF از ژنراتور به بافت بیمار استفاده می شود. این الکترود ها به کوتر وصل شده و معمولا به دو شکل قلابی (Hook) و قاشقی (Spatula) وجود دارند. الکترود های                 قاشقی معمولا پهن و شبیه به حرف W انگلیسی اند. الکترود های قلابی یا هوکی رایج ترند و با نام هوک الکترود نیز شناخته می شوند. سطح بدنه ی الکترود ها معمولا عایق است و در شکل های متفاوتی مثل L,J و U                  طراحی می شوند. از الکترود ها معمولا هنگام عمل اندومتریوز یا خونریزی های شدیدی استفاده می شود که جراح نمی تواند به راحتی نقطه ی دقیق خون ریزی را پیدا کند. 

• دو قطبی

              این روش جدید تر است، بیشتر برای انعقاد استفاده می شود و در آن احتمال آسیب به اندام ها و بافت بدن کاهش می یابد.

سوزن آسپیراسیون 

از این سوزن برای خارج کردن مایعات از کیست های تخم دان، کیسه ی صفرا و دیگر قسمت ها استفاده می شود. این سوزن می بایست با دقت بسیار وارد حفره ی شکم شود زیرا هر گونه بی احتیاطی در ورود و خروج آن ممکن است منجر به سوراخ شدن اندام داخلی شود.

اکارتور (رترکتور) بادبزنی (Fan retractor)

اکارتور که به آن رترکتور، دور کننده یا منقبض کننده نیز می گویند انواع مختلفی دارد و از آن برای کنار زدن کبد، معده، طحال، روده و دیگر اندام ها استفاده می شود تا در دید جراح اختلال ایجاد نکنند و دید مناسبی از محل جراحی در اختیارش قرار بگیرد.

نات پوشر  (Knot Pusher)

از نات پوشر برای بخیه زدن از طریق گره زدن در جراحی هایی مثل جراحی کیسه صفرا استفاده می شود. نات پوشر در دو نوع طراحی می شود:

• فک یا دهانه ی بسته
• فک یا دهانه ی باز

کلیپ اپلیکاتور (Laparoscopic clip applicator)

این وسیله که به آن گیره ی اپلیکاتور لاپاروسکوپی نیز گفته می شود، وسیله ای است که به کمک آن می توان روی عروق و مجاری گیره ای گذاشت تا بسته شوند. از این وسیله همچنین برای نزدیک کردن بافت ها به هم استفاده می شود. فلز استفاده شده در این وسیله معمولا تیتانیوم است زیرا به ندرت پس از تماس با بافت بدن واکنش نشان می دهد و در صورتی باقی ماندن در بدن، پس از گذشت چند هفته، با بافت فیبروز یا الیافی پوشانده می شود. از این رو، 99 درصد از جراحان از گیره ی تیتانیوم برای بستن مجرا و سرخرگ کیسه ی صفرا استفاده می کنند با این حال اخیرا گیره های سیلیکونی نیز مورد استفاده قرار می گیرند. 

لوله یا تیوب ساکشن و شست و شو (Irrigation and Suction tube)

از تجهیزات مهم است و جراح می بایست بتواند به خوبی از آن استفاده کند. همان طور که می دانید میدان دید یکی از محدودیت های جراحی لاپاروسکوپیک است و خون تیره ترین رنگ را در حفره ی شکم دارد؛ از این رو خون اضافی در آن ناحیه، مقدار زیادی از نور را جذب می کند. در صورتی که در داخل حفره خون ریزی اتفاق بیفتد، می بایست از بدن خارج شود (ساکشن) که برای این کار از لوله ی ساکشن و ایریگیشن  (مکش و شست و شو) استفاده می شود. نوک این لوله می بایست حتما با خون برخورد کند زیرا در غیر این صورت گاز درون شکم را مکش کرده و جراح دیدش را از دست می دهد. گاهی در حین جراحی کیسه ی صفرا سنگ ریزه ها را نیز می توان با کمک این لوله ساکشن کرد.

پیچ ثابت نگه دارنده ی فیبروم های رحمی (Myoma Fixation screw)

از این وسیله برای ثابت نگاه داشتن فیبرم های درون رحم در هنگام عمل میومکتومی (برداشتن فیبرم ها از رحم)، به روش لاپاروسکوپی استفاده می شود.

 

شست و شو استریل وسایل لاپاروسکوپی

در صورتی که هنگام لاپاروسکوپی از ابزار یک بار مصرف استفاده نشود لازم است، تمام تجهیزات با دقت زیاد و به خوبی استریل شوند. همچنین لازم است در حین شست و شو، خراشی روی بدنه ی ابزار ایجاد نشود زیرا ممکن است خطرناک باشد.